Alles over borstvergroting

Als je naar buiten gaat en tien mannen vraagt waar plastische chirurgie voor is, zullen velen zonder aarzelen antwoorden: "Om de borsten van vrouwen te vergroten. "Deze logica is niet toevallig: de menselijke beschaving, of vrouwen het nu willen of niet, is inherent patriarchaal, dat wil zeggen dat mannen bijna overal domineren. De buste is voor hen het meest aantrekkelijke deel van het vrouwelijk lichaam.

Daarom hebben dames uit de oudheid, om een sterkere indruk te maken op de sterke helft van de mensheid, verschillende manieren bedacht om hun borsten prominenter te maken. In eerste instantie waren dit kleding met een diepe halslijn, daarna ondergoed, wat gunstige optische effecten creëert. Maar dit waren allemaal tijdelijke maatregelen, en vrouwen wilden iets blijvends of in ieder geval blijvend.

Alleen de ontwikkeling van plastische chirurgie heeft vrouwen geholpen om er echt uit te zien in overeenstemming met hun eigen wensen en te voldoen aan de normen van uiterlijke schoonheid die door mannen zijn vastgesteld. In 1889 gebeurde er iets waar miljoenen mooie vrouwen over de hele wereld van droomden - er werd een methode voor kunstmatige borstvergroting uitgevonden, die later bekend werd als endoprothetica van de borstklieren (van de Griekse woorden 'endon' - 'binnenkant' en 'prothese "-" toevoeging, toetreding ").

Het eerste materiaal dat werd gebruikt voor borstvergroting was paraffine, dat eerst petroleumwas werd genoemd, omdat het gemaakt was van deze brandbare vloeistof. In de eerste decennia van de vorige eeuw heeft de esthetische geneeskunde veel materialen uitgeprobeerd die geschikt zouden zijn voor endoprothesen: ivoor en glasparels, polyethyleen en polyurethaan, polyesterschuim en nog veel meer. Dit alles leidde tot trieste gevolgen.

Pas in 1961 vervaardigden en gebruikten twee Amerikaanse plastisch chirurgen uit Houston, Thomas Cronin en Frank Gerow, de eerste siliconenimplantaten tijdens operaties, wat een echte doorbraak betekende in de esthetische geneeskunde. Maar het duurde meer dan een halve eeuw voordat de implantaten van de vijfde generatie halverwege de jaren negentig werden uitgevonden. Ze onderscheiden zich door verbeterde fysisch-chemische eigenschappen: ze zijn dichter en betrouwbaarder, de gel die ze vult, heeft een hoge sterkte en lekt daarom niet door de schaal.

Operatiefasen

Omdat endoprothesie van de borstklieren een vrij serieuze chirurgische ingreep is, wordt deze alleen onder algemene anesthesie uitgevoerd. Tijdens de operatie worden met behulp van speciale monitoren alle vitale functies van het lichaam gecontroleerd: bloeddruk, hartslag, mate van zuurstofverzadiging in het bloed, enz.

Vóór de operatie brengt de chirurg een markering aan met een speciale markering, in overeenstemming waarmee vervolgens de chirurgische toegang wordt uitgevoerd. Incisies worden meestal zo gemaakt dat postoperatieve littekens minimaal zichtbaar zijn. De keuze voor chirurgische toegang is afhankelijk van een aantal bepalende factoren. Dit zijn in het bijzonder:

• positie (hoog, gemiddeld of laag) van de borstklieren op de borstwand;
• de aanwezigheid of afwezigheid van borstverzakking - ptosis en de mate ervan (er zijn er drie);
• kenmerken van de huid: dikte en elasticiteit, de aanwezigheid van striae;
• anatomische kenmerken van de grote spieren, het borstbeen en de ribben van de borstspier.

Vervolgens wordt een zak (bed) gevormd voor het plaatsen van de implantaten. Het kan zich bevinden onder de grote spier van de borstspier, onder de borstklier, of een gecombineerde optie wordt uitgevoerd. De eerste methode wordt vaker gebruikt omdat deze een stabieler resultaat geeft.

Na het plaatsen van de implantaten wordt de wond gehecht. Om het beste cosmetische effect te bereiken, worden intradermale cosmetische hechtingen aangebracht met behulp van een modern absorbeerbaar hechtmateriaal of wordt een speciale medische lijm gebruikt. Vervolgens wordt de patiënt een compressiekledingstuk omgedaan om verplaatsing van de implantaten en de groei van postoperatief weefseloedeem te voorkomen. Na de operatie verblijft de patiënte enkele uren op de revalidatieafdeling, waar haar toestand wordt gecontroleerd door de medische staf.

In het algemeen duurt de operatie voor endoprothesie van de borstklieren 40 minuten tot anderhalf uur. Soms duurt het langer, afhankelijk van de gebruikte chirurgische techniek en een aantal andere factoren. Bijvoorbeeld de wens van de patiënte om haar borsten met meerdere maten tegelijk te vergroten. Bovendien, als u eerder een borstreconstructie heeft ondergaan na borstkanker of letsel, kan de procedure moeilijker zijn en langer duren.

Verrichtingsmethodes

Er zijn vier hoofdtypen chirurgische benaderingen die over de hele wereld worden gebruikt.

1. Submammary (onder de borstklier).
   Bij deze methode wordt de huid alleen onder de borst (in de submammaire plooi) doorgesneden, waardoor de incisies onopvallend zijn in de aanwezigheid van een goedgevormde plooi. In andere gevallen levert deze toegang onvoldoende cosmetische voordelen op. De voordelen van deze toegang zijn onder meer dat bij gebruik het borstweefsel praktisch niet wordt aangetast.
2. Periareolair.
   Bij deze benadering bevindt de incisie zich langs de onderste halve cirkel van de tepelhof, aan de rand van de gepigmenteerde tepelhofhuid en de ongeverfde huid. Hierdoor wordt het postoperatieve litteken na een paar maanden bijna niet meer te onderscheiden. In dit geval beweegt het borstweefsel in het onderste gedeelte uit elkaar. Dit interfereert op geen enkele manier met de mogelijkheid van borstvoeding in de toekomst en vermindert, in tegenstelling tot veel voorkomende misvattingen, de gevoeligheid van de tepels in de postoperatieve periode niet.
3. Axillair (axillair).
   Deze versie van de chirurgische benadering omvat het maken van een incisie in de oksel. Dit heeft ook geen invloed op het borstweefsel. Het gebruik van de methode is meer gerechtvaardigd wanneer de aanvankelijke maat erg klein is en de borstplooi niet wordt gevormd. In andere gevallen heeft het beperkingen. Voor axillaire toegang is endoscopische videoapparatuur vereist. Het stelt u in staat om de operatie veiliger en minder traumatisch uit te voeren, gezien de grote afstand tussen de incisie en het operatiegebied.
4. Transumbilical.
   Dit is een weinig gebruikte techniek. Dit impliceert de plaatsing van een implantaat via een incisie in de navelstreek. Er kan dus alleen een met zoutoplossing gevuld implantaat worden geplaatst. Eerst wordt de schaal van het implantaat geïnstalleerd en vervolgens gevuld. Dergelijke borst-endoprothesen worden praktisch niet gebruikt, aangezien, zoals de ervaring heeft geleerd, siliconenimplantaten een stabieler resultaat kunnen bereiken, rekening houdend met alle nuances van een bepaald geval.

De uiteindelijke keuze van de methode van implantaatplaatsing en chirurgische toegang hangt af van de kenmerken van elke patiënt, en alleen een selectieve individuele benadering van elk geval kan het meest esthetische resultaat opleveren.

Voorbereiding op een operatie

Alvorens met de voorbereiding van de operatie te beginnen, dient de patiënt de plastisch chirurg te vragen naar alle aspecten van de geplande ingreep: het type implantaat, de fabrikant, de beschikbaarheid en duur van de garantie, de vorm, het type schaal en vulling. De meest voorkomende ter wereld zijn siliconenimplantaten met een gestructureerde schaal en vulmiddel - siliconengel met vormgeheugen.

Er zijn verschillende soorten implantaatvullers.

• siliconenvloeistof, qua consistentie vergelijkbaar met plantaardige olie;
• standaard siliconen cohesief (cohesie is de binding tussen de moleculen van een stof, die de sterkte ervan bepaalt) gel, die qua consistentie op gelei lijkt;
• siliconengel met een hoge mate van cohesie, die qua consistentie op marmelade lijkt;
• siliconengel "soft touch" (van het Engelse "soft touch") - verhoogde zachtheid;
• zoutoplossing, in consistentie die lijkt op een zak gevuld met water;
• sojaolie, qua consistentie vergelijkbaar met de eerste vulstof.

Elke filler heeft zijn eigen voor- en nadelen. Een sterk samenhangende gel behoudt bijvoorbeeld zijn vorm goed met een hoge mate van projectie, maar voelt dichter aan. Zoutoplossing zorgt ervoor dat de borst zo zacht en natuurlijk mogelijk aanvoelt, maar behoudt zijn vorm niet. 8-10 maanden na het begin van het gebruik kan de vorming van zoutkristallen beginnen, die de schaal kunnen doorboren.

Bovendien is er een "gorgelend" effect, dat ook niet voor alle patiënten geschikt is.
Er is een andere manier om borsten te vergroten zonder het gebruik van vreemde materialen. Dit is de introductie van vetcellen - lipofilling of lipomodellering. Deze methode is relatief recent voorgesteld, in 2004, hoewel sinds de tweede helft van de twintigste eeuw soortgelijke experimenten zijn uitgevoerd. In die jaren gaf vetimplantatie echter geen positief effect, omdat het snel door het lichaam werd opgenomen.

Tegenwoordig hebben plastisch chirurgen geleerd om vetcellen zo te bewerken dat het effect van hun introductie langer aanhoudt. Desondanks wordt na anderhalf jaar tot 60% van het getransplanteerde weefselvolume geabsorbeerd, dus de operatie moet worden herhaald. In tegenstelling tot siliconenimplantaten is lipofilling dus een tijdelijke maatregel.

Vóór een operatie voor een borstvergroting moet de patiënt een volledig medisch onderzoek ondergaan om er zeker van te zijn dat er geen medische contra-indicaties zijn en om mogelijke risico's te minimaliseren. Het omvat:

• bloedonderzoeken: klinisch en biochemisch, voor stolling, voor groep en Rh-factor, voor HIV, syfilis en markers van hepatitis C en B;
• algemene urineanalyse.

Bovendien is mammografie of echografie van de borstklieren, röntgen- of fluorografie van de borst, elektrocardiogram, echografie van de aderen van de onderste ledematen vereist. Bovendien moet de patiënt tijdens een consult met een plastisch chirurg worden geïnformeerd over alle bestaande ziekten, eerdere operaties, allergische reacties, evenals ingenomen medicijnen, inclusief voedingssupplementen.

Ook moet u vóór de operatie stoppen met roken en ten minste twee weken voor de operatie alcohol gebruiken, omdat de eerste een slecht effect heeft op de genezing en de tweede niet wordt gecombineerd met antibiotica, die worden voorgeschreven voor profylactische doeleinden in de postoperatieve periode.

Bovendien moet elke vrouw die een mammoplastiek plant, weten en er rekening mee houden dat het plannen van een zwangerschap hoogst ongewenst is binnen een jaar na de operatie. Feit is dat veranderingen in hormonale niveaus in de vroege postoperatieve periode en het begin van het lactatieproces (vorming van moedermelk) borstimplantaten op de meest onvoorspelbare manier kunnen beïnvloeden.

Contra-indicaties voor het uitvoeren van een borstprothese zijn:

• zwangerschap;
• diabetes;
• ernstige endocriene en auto-immuunziekten;
• schending van de bloedstolling;
• ziekten van de borstklieren (inclusief massa), die observatie door een oncoloog vereisen;
• verergering van bestaande chronische ziekten;
• ziekten van de cardiovasculaire en respiratoire systemen, die een contra-indicatie zijn voor algemene anesthesie;
• leeftijd minder dan 18 jaar;
• minder dan zes maanden na het stoppen met borstvoeding.

Revalidatie na een operatie

Volledig herstel na een borstartroplastiek treedt binnen enkele maanden op. Deze periode kan worden onderverdeeld in verschillende hoofdfasen.

Gedurende de eerste 3-4 dagen na de operatie kan de patiënt ongemak ervaren: zwaar gevoel en barstende gevoelens in het gebied van de grote spieren van de borstspier. Ze worden gestopt door pijnstillers te nemen die zijn voorgeschreven door de behandelende arts. Op de vierde dag verdwijnen deze manifestaties meestal.

Oedeem van zachte weefsels in het operatiegebied is waarschijnlijk. Soms duurt het enkele weken en verspreidt het zich naar de buik. Dit zijn veel voorkomende manifestaties en zouden geen reden tot bezorgdheid moeten zijn.

Handbewegingen gedurende de eerste 24-48 uur na de ingreep zullen beperkt zijn.

Rijd de eerste week niet. Op dit moment is het het beste om uw kleding zo comfortabel mogelijk te houden en zo gemakkelijk mogelijk uit te trekken.

U moet lichamelijke activiteit zo veel mogelijk beperken. Bedrust is echter helemaal niet nodig. Het wordt ook sterk aanbevolen om het gebruik van nicotine en alcohol te vermijden.

Een week na de operatie mag u autorijden, maar alleen als u geen pijnstillers gebruikt die de motorische vaardigheden ernstig aantasten. Het is belangrijk om uw chirurg te raadplegen voordat u weer gaat rijden.

Als uw werk niet gepaard gaat met intensieve lichamelijke activiteit, is terugkeer naar het werk binnen een week mogelijk. Het zal echter nog steeds nodig zijn om het tillen van zware voorwerpen (meer dan 4-5 kg) te vermijden en af te zien van overmatige fysieke activiteit.

Een maand na de operatie zal uw arts u waarschijnlijk toestaan om lichte oefeningen te hervatten. De meeste chirurgen raden echter nog niet aan om in deze periode een grote impact op het bovenlichaam uit te oefenen, vooral niet met betrekking tot de grote spieren van de borstspier. Lichte cardiotraining is mogelijk zonder hardlopen en zwemmen. Rond deze tijd zult u de resultaten van een borstvergroting beginnen te zien. De borsten beginnen terug te zakken naar hun natuurlijke positie en krijgen een natuurlijkere vorm. Houd er echter rekening mee dat dit proces enkele maanden kan duren. 4 weken na de operatie worden de compressiekledingstukken meestal verwijderd en kunnen de bh's zonder beugels en push-ups worden gedragen.

Enkele maanden na de operatie kunt u zien of de resultaten zijn zoals verwacht. Wat betreft de littekens, deze zullen na verloop van tijd geleidelijk vervagen en versmelten met de omringende huid. Ze zouden binnen een jaar vrijwel onzichtbaar moeten worden als ze op de juiste manier worden verzorgd. Twee tot drie maanden na de operatie wordt de borst zachter, krijgt hij de consistentie van een natuurlijke borstklier en wordt hij elke maand meer en meer zachter. Na drie maanden kun je beginnen met intensievere oefeningen voor het bovenlichaam.

Er zijn nog een paar postoperatieve tips die u kunt gebruiken om uw herstel te versnellen:

• vermijd het gebruik van medicijnen die de bloedstolling beïnvloeden;
• Bevochtig uw borsten regelmatig om striae te voorkomen;
• onderdruk de wens om het verband te verwijderen en de voortgang te zien - dit kan een infectie veroorzaken;
• geef uw implantaten de tijd om "zich aan te passen": in eerste instantie zien ze er onnatuurlijk uit, met een overvolle bovenpool, maar geleidelijk zullen ze een natuurlijke traanvorm aannemen;
• zorg ervoor dat u voldoende rust krijgt, aangezien dit het herstelproces versnelt;
• vermijd het dragen van nauwsluitende kleding, vooral wanneer u uw armen hoog moet houden bij het aantrekken;
• gedurende een maand na de operatie hoeft u alleen maar op uw rug te slapen! U kunt niet op uw zij slapen, en nog meer op uw buik. Vroeger zal het gemakkelijker zijn om te slapen met de kussens hoog achter je rug;
• als u hevige pijn, asymmetrisch oedeem ervaart of als het verband nat is, raadpleeg dan onmiddellijk een arts;
• Schrik niet als u een verhoogde of verminderde gevoeligheid van de tepel ervaart na een operatie: dit is normaal.
• sensaties aan de rechterkant en aan de linkerkant zijn misschien niet hetzelfde - dit is geen teken van problemen en overkomt bijna iedereen;
• Houd er rekening mee dat de meeste vrouwen na een operatie borstvoeding kunnen geven, maar de melkproductie kan worden vertraagd.